Koopgedrag

Al twee weken heb ik mezelf een koopstop opgelegd om zo wat extra te kunnen sparen om de grote klussen te kunnen laten uitvoeren in en om het huis. Als je niets tegenkomt, gaat dat best, maar dan begint het soms toch wel te kriebelen als er leuke aanbiedingen in je mailbox verschijnen op je hobbygebied. Slik, slik, nee niet aan toegeven. Voorraad is nog meer dan ruim voldoende. Toch even kijken, mezelf voor de gek houden, het winkelmandje vullen en uiteindelijk toch maar op de knop ‘delete’ drukken als ik het totaalbedrag zie. Knap van mezelf. Klopje op mijn schouder.
Waarom wil je toch van tijd tot tijd jezelf iets leuks cadeau doen? Het echte nieuwtje is er immers ook zo af. Is het dan het pakketje ontvangen en openmaken terwijl je vol spanning kijkt naar de inhoud waarvan je weet hoe dat eruit ziet? Het geeft een goed gevoel om je soms te belonen, redenen zijn er altijd genoeg, hoewel het vaak op emotioneel gebied ligt.
Ik moet maar eens even in mijn voorraad duiken, dan zie ik vast wel wat dat ik al tijden vergeten ben dat ik het had en nu weer als nieuw aandoet. Dat gevoel heb ik blijkbaar toch nodig.